noortjegabriels.reismee.nl

Dag 42&43: Aangekomen bij de aapjes!

Gisteren heb ik eigenlijk niet zoveel bijzonders gedaan. Het was m'n laatste dagje in de hoofdaccommodatie in Singburi. Dus een beetje relaxen en mijn tas inpakken. Aan het eind van de middag ben ik nog even met twee meiden naar de 7eleven gefietst, laatste keer door het buurtje hier fietsen voor mij!! Om 21:00 gisteravond heb ik afscheid genomen van iedereen en heb ik het kamp verlaten, wel gek. Het was zo gezellig geweest met de andere vrijwilligers die ik daar ontmoet had, en dan zie je ze ineens misschien wel nooit meer... Maargoed, ik had super veel zin in m'n nieuwe avontuur voor de laatste (!) twee weken! De hele nacht heb ik in de nachtbus richting het noorden van Thailand gezeten. Om 4:00 kwam ik aan oo het busstation van Mae Sot. Hier zou om 6:00 iemand mij ophalen om me verder te brengen naar het gibbonproject. Ik moest dus midden in de nacht twee uur overbruggen op een busstationnetje ergens midden in Thailand. Tja, toen heb ik maar als echte backpacker op een bankje van liggen met m'n tassen naast me. Ik voelde me wel een klein beetje zwerver, het busstation was ook volledig buiten haha. Maar zo kon ik hopelijk toch nog ietsje slapen deze nacht!!!

Ohja trouwens, net voordat ik wegging in Singburi hadden we nog een leuk probleempje met de deur van onze kamer. Hij ging niet meer open!!! Ook niet met de sleutel!! Hij sprong niet meer van het slot af, dus we konden onze kamer niet meer in. Maar al mijn spullen lagen er nog wel in, en dezelfde avond zou ik dit kamp verlaten, dus ik moest er wel in... Naja eerst zelf hard proberen te duwen, trekken en proberen met verschillende sleutels, maar het lukte echt niet. Toen hebben we hulp gevraagd van grote jongens, maar ook die kregen de deur niet open. Dan maar de baas van het kamp ingelicht en hij heeft toen een mannetje laten komen met gereedschap. En na een uur was het hem eindelijk gelukt. Maar wel met grof geweld!! Het hele slot moest er gewoon uitgeramd worden voordat hij open ging. Het was dus nog even een avontuurtje in de laatste uren op dit kamp!!

Vandaag om 6:00 zat ik bij een oude oma in de auto die mij samen met een ander meisje opgehaald had van het busstation. Meteen reden we langs verschillende markten om kilo's fruit in te slaan als eten voor de 69 gibbons die op de Highland Farm op ons aan het wachten zijn. Wow, 69 gibbons!! En dan hebben ze daarnaast ook nog andere soorten apen, vogels, honden, katten, schildpadden, een beer en nog een paar gekke dieren waarvan ik even de naam niet meer weet. Na een rit van 1 uur kwamen we aan bij de Sanctuary. Echt in de middel of Nowhere. Maar wat een gave plek voor m'n laatste twee weken. Tussen de bergen ligt die soort boerderijtje dat eigenlijk net een kleine dierentuin is. Maar dan met geredde en getraumatiseerde dieren, met name de gibbon apen. Overal zie je mega grote hokken met de apen er slingerend en schommelend in. En ze maken echt heel veel geluid! Dat zal elke dag een vroege wake-upcall zijn... Maargoed, elke dag moeten we toch vroeg de veren uit om het eten voor de dieren klaar te maken en te geven. Dit deden we ook meteen vanochtend al. In een soort openluchtkeuken die vol staat met verschillende soorten fruit en groenten werd ik meteen aan het werk gezet met wassen, snijden en het in de mandjes doen van het eten. Op laarzen en met een schort om liep in vervolgens met de mandjes langs alle apen om ze hun ontbijt te geven. Ze kijken wel nog een beetje raar naar me, ik ben natuurlijk nog nieuw er raar voor ze. Maar de eigenaresse van deze opvang zei me dat ik veel tegen de dieren moet gaan praten, dan kan ik over een paar dagen bij ze de hokken in om samen te spelen en aandacht te geven aan de gewonde dieren. Zo zit er bijvoorbeeld een gibbon, George, heel zielig alleen in een hokje omdat hij gehandicapt is. Een beer heeft z'n ene arm afgebeten en z'n andere arm en een voet zijn verlamd geraakt door het geweld van stropers. Ik hoop dat ik over een paar dagen elke dag in z'n kooitje even bij hem kan zitten om te knuffelen, dat is namelijk wat hij het liefste doet zodra hij aan je gewend is. In twee weken kan ik zeker een band op bouwen met de dieren denk ik!!!

M'n kamer hier is trouwens ook echt top, ik heb eigenlijk gewoon m'n eigen kleine appartementje, helemaal voor mezelf. Heel boerse, ouderwetse stijl kamer met overal foto's van de gibbons die hier zitten, een tweepersoons, koelkast, waterkoker, badkamer met warme douche (heerlijk na alleen maar een koude douche in Singburi!) En als ik naar buiten stap, sta ik meteen in de keuken waar we het eten maken, ideaal!!!

Hier ga ik twee leuke en bijzondere laatste weken tegemoet denk ik!!

Maar dat kunnen jullie allemaal meelezen de komende dagen.

Vanavond ga ik met de andere twee meiden die hier ook als vrijwilligster zijn, een Duitse en een Oostenrijkse, lekker film kijken in de soort bioscoop kamer die ze hier hebben vol dvd's!

Doehoei!

Reacties

Reacties

Carla

De laatste 2 weken alweer en dat gaat vast weer super worden, veel plezier en knuffel ze!

Betsie

Nu komen de verhalen voor mijn man, stiekem ook voor mij hoor. Het verzorgen en het aanraken/kroelen van de gibbons, fantastisch meid.
Groetjes aan George.
Geniet van je laatste 2 weken.

Elise

Klinkt goed!
Zwaar werk... knuffelen van George... afzien...
Geef 'm een grote knuffel van mij.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active