Gisterenmorgen werden we wakker in ons hostel na een korte, gebroken nacht. We lagen er zelfs niet vroeg in, maar na ons kwamen een voor een tot een uur of 6:30 al onze kamergenoten binnenlopen. En dat ging natuurlijk niet gewoon rustig, nee er werd van alles omgestootten, er stuiterde iets van een flesjes ofzo over de vloer en weet ik wat er nog meer allemaal gesjouwd werd haha. Naja goed, na een typisch Aziatisch ontbijtje in het hostel bestaande uit toast met jam (komt na twee maanden ook echt m'n neus uit moet ik zeggen haha) ben ik samen met Femke met ons lonely planet kaartje van Bangkok de straat op gegaan. Het andere deel van de groep had het iets bonter gemaakt en lag nog op bed. Met de lunch zouden we elkaar nog een laatste keer meeten voordat iedereen uit elkaar gaat. Vanuit ons hostel zijn we naar het Grand Palace gelopen. Onderweg hebben we geshopt in de vele leuke kraampjes en winkeltjes in de straatjes hier. Ook kwamen we ineens terecht in een hele happening voor de koning. We hadden eerst geen idee waar we in liepen, maar ineens moesten we door ons paspoort laten zien en door politiepoortjes. Vervlogens kwamen we uit in een enorme mensenmassa, allemaal in het zwart gekleed. En echt overal lintjes, bloemen en posters van de koning. In heel lange rijen, als in een kerk, zaten mensen op stoeltjes. Omdat we toch wel heel nieuwsgierig werden waar we nou in beland waren, besloten we aan een politieagent te vragen wat er aan de hand was. Hij vertelde ons toen dat er een ceremonie bezig is voor de begrafenis van de koning! Liepen wij dan als twee toeristen in onze felle kleding tussen... Het was gisteren dus een speciale dag hier in Bangkok. Weer wat meegemaakt! Het Gand palace lag midden in dit 'evenement', we hebben hem van de buitenkant gezien maar konden er niet in omdat we niet de juiste kleding aan hadden. Toen zijn we doorgelopen naar China town waar we in een marktgebied uitkwamen zoals je die nog nooit gezien hebt. In hele nauwe steegjes krieoelt het van de mensen en overal waar je kijkt zijn kraampjes met meuk te koop. Wow, als je claustrofobisch bent zo ik je dit niet aanraden, maar het is wel lachen om te zien! Je verdwaalt er letterlijk tussen de mensen. Na een halfuurtje hadden we dit dan ook wel gezien en zijn we met de TukTuk naar Khao San Road teruggereden. Dat was wel even het echte Azië gevoel, scheuren in een tuktuk door Bangkok!

Op Khao San Road hebben we heerlijk een terrasje gepakt en geprobeerd de anderen te bereiken voor de lunch. Echter kregen we uren geen gehoor, dus hebben we uiteindelijk maar met zn tweeën geluncht, en nog wat geshopt in de straten waarna we weer terug naar ons hostel gegaan zijn. Hier kregen we pas het bericht binnen dat de anderen al op hun terugweg naar het vrijwilligerskamp waren. De avond ervoor is een van de jongens beroofd van zijn telefoon, paspoort, geld en creditcard, dus de stemming zat er niet echt meer in. Shiiit, hij was gisterenavond ook ineens weg en dat vond ik al raar. Ik heb toen een klein rondje gelopen om hem te zoeken, maar kon hem niet vinden. Had ik maar beter op m'n gevoel af gegaan en beter gezocht... Het afscheid liep dus een beetje anders dan gedacht. Femke is savonds vertrokken naar een ander hotel. Ik regelde nog even snel dat ik vannacht wel op de vrouwenkamer kon slapen. En toen was ik weer echt alleen! Of naja dat gevoel duurde niet lang, terwijl ik nog even buiten op het terras van het hostel zat, had ik al meteen weer te kletsen met een Franse jongen die mij nog een leuke tip gaf om morgen (vandaag dus) op mijn laatste dag te doen.

Bij een rijdend kraampje verderop in de straat heb ik later op de avond heerlijke noodles gegeten om daarna een rustig avondje te hebben. Veel gelopen en gedaan gisteren en vandaag!